แล้วจัดหาดินลำพูนทั้งสี่ทิศ พร้อมด้วยว่านพันชนิด และเกสรดอกไม้ มาผสมกันด้วยเวทมนตร์คาถาคลุกเคล้ากัน แล้วนำมาพิมพ์พระสองชนิดคือ พระคง เพื่อความมั่นคง และ พระรอด เพื่อให้รอดพ้นจากภยันอันตรายทั้ง เมื่อสร้างเสร็จก็ส่งไฟด้วยไม้ป่า รกฟ้า แล้วนำพระคงบรรจุในเจดีย์ทั้งสี่ทิศเพื่อผูกอาถรรพ์ และนำพระรอดบรรจุไว้ที่วัดมหาวนาราม หรือ วัดมหาวันในปัจจุบันนี้
หลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ (พระสุนทรธรรมากร)
เผยแพร่ หรือ อ่านบทความพระเครื่อง ฟรี
ไม่ผ่านการตรวจสอบ เนื่องจาก ภาพไม่ชัด / ข้อมูลไม่ครบ /ผิดเงื่อนไข (เช่น ลงพระซ้ำ) เมื่อไม่ ผ่านการตรวจสอบจะลบประกาศออกทันที หากต้องการแก้ไขหรือเพิ่มเติมให้ลงใหม่เท่านั้น
ปัจจุบันนิยมนำมาห้อยคอเป็นเครื่องรางสำหรับคุ้มครองป้องกันและเพื่อความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตตามความเชื่อปรัมปราของไทย
พระปิดตายันต์ยุ่ง หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ เนื้อนวโลหะ ปี ๒๕๑๘
พระพิศาลศาสนกิจ (หลวงพ่อเยื้อน ขนฺติพโล)
Somdej Wat Ketchaiyo Phra Somdej (Thai: พระสมเด็จ) amulets are the "king of amulets", also referred to as "lucky amulets". Each amulet collector must have 1 and it is the greatest and foremost option for the new believer in Thai amulets.
ใช้เป็นเครื่องรางสำหรับคุ้มครองป้องกันในการออกศึกสงครามของคนโบราณ เป็นความเชื่อทางไสยศาสตร์อย่างหนึ่ง
ค้นหาประวัติพระเครื่องในทำเนียบ ตามโซนต่างๆ
ลงทะเบียนด้วยอีเมล o ใส่ชื่ออีเมล และ รหัสผ่าน และ กดตกลง
ข้ามไปเนื้อหา เมนูหลัก เมนูหลัก
พระเนื้อชินตะกั่ว ถ้าในการจัดสร้างพระพิมพ์มีสัดส่วนของเนื้อตะกั่วเยอะที่สุดจะเรียกว่าพระชินเนื้อตะกั่ว จะมีลักษณะเนื้อพระเป็นสีแดง
พุทธศาสนาเข้ามาสู่ประเทศไทยราวสมัยทวารวดีพร้อมกับความเชื่อเรื่องการสร้างพระพิมพ์ ในสมัยทวารวดีได้รับเอาคติความเชื่อของชาวอินเดียเข้ามาโดยตรงส่งผลให้การสร้างพระพิมพ์ในสมัยทวารวดีมีวัตถุประสงค์การสร้างเหมือนกับอินเดีย คือ Boost Your Site’s https://1ufa1.com Metrics for Ahrefs DR การสร้างพระพิมพ์เพื่อสืบพระศาสนาซึ่งเป็นความเชื่อที่เกี่ยวเนื่องกับเรื่องปัญจอันตรธานซึ่งปรากฏในคัมภีร์พุทธศาสนา เมื่อพุทธศาสนาแผ่ไปยังพื้นที่ต่าง ๆ ของประเทศไทย ความเชื่อเรื่องการสร้างพระพิมพ์ก็เปลี่ยนแปลงไปตามปัจจัยต่าง ๆ แต่ละพื้นที่ อาทิ พุทธศาสนาสมัยศรีวิชัยได้รับอิทธิพลของพุทธศาสนานิกายมหายานที่มีความเชื่อเรื่องการบำเพ็ญบุญเพื่อเป็นพระโพธิสัตว์ ส่งผลให้การสร้างพระพิมพ์ในสมัยศรีวิชัยจากที่สร้างพระพิมพ์เพื่อสืบพระศาสนาเปลี่ยนแปลงไปสู่การสร้างเพื่อเป็นการอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ตายและเป็นการสะสมบุญเพื่อเป็นพระโพธิสัตว์ในภายหน้า เป็นต้น